Μικροβιολογία Υδάτων και Τροφίμων

Κωδικός Μαθήματος:

8121

Εξάμηνο:

H' Εξάμηνο

Ώρες:

3

Μονάδες ECTS:

6


Η ύλη του μαθήματος στοχεύει στην κατανόηση της Μικροβιολογίας του νερού, των τροφίμων και των λυμάτων και τον ρόλο των μικροοργανισμών σε αυτά. Περιγράφονται οι εφαρμογές της Μικροβιολογίας στα συγκεκριμένα ενδιαιτήματα, η ανάπτυξη πρωτοκόλλων επεξεργασίας των ποικίλων μικροοργανισμών που εντοπίζονται σε αυτά καθώς και οι νομοθεσίες που τα διέπουν και καθορίζουν την διαχείρισή τους. Γίνεται εμβάθυνση στο μικροβιολογικό / επιδημιολογικό μέρος των υδατογενών κι τροφιμογενών λοιμώξεων, στην άμεση συσχέτισή τους με τις νοσοκομειακές λοιμώξεις και τον άνθρωπο, πώς επηρεάζονται οι χώροι πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης, αλλά και η σύγχρονη βιομηχανία (π.χ. μονάδες επεξεργασίας λυμάτων, μονάδες εμφιάλωσης κ.λ.π.). Επίσης, γίνεται κατανοητός στον τεχνολόγο ο ρόλος του στους χώρους Υγειονομικής Περίθαλψης, αλλά και στην βιομηχανία νερού, τροφίμων και αποβλήτων αλλά και η εμβάθυνση στην αντιμετώπιση και την διαχείριση των ‘κινδύνων’ που προκύπτουν σε αυτούς τους τομείς (Risk Assessment, τρόπος προσέγγισης του κάθε περιβάλλοντος ξεχωριστά, νομοθεσία που τα διέπει κ. α.) χρησιμοποιώντας την μικροβιολογία ως το βασικό του εργαλείο.

Περίγραμμα

Με την ολοκλήρωση των μαθημάτων οι φοιτητές/τριες θα είναι σε θέση να γνωρίζουν και να κατανοούν:
Την αφθονία, την κατανομή και την βιοποικιλότητα των μικροοργανισμών και των αλληλεπιδράσεων αυτών με το περιβάλλον.
Την έγκαιρη εντόπιση, διάγνωση και αντιμετώπιση τροφιμογενών και υδατογενών νοσημάτων. Την συσχέτισή τους με τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Τις μικροβιακές κοινότητες και τις εφαρμογές τους σε συστήματα επεξεργασίας αποβλήτων, στη βιομηχανία τροφίμων και νερών.
Τις νομοθεσίες που διέπουν τις τροφιμογενείς και υδατογενείς λοιμώξεις και τους Ευρωπαϊκούς και Εθνικούς φορείς που τις επιτηρούν.
Τις κλασικές και σύγχρονες μοριακές τεχνικές που βρίσκουν εφαρμογή στην περιβαλλοντική μικροβιολογία.
Πώς να χρησιμοποιούν γενικά κείμενα, βιβλία αναφοράς και μια σειρά από άλλους πόρους για περαιτέρω ανάπτυξη της γνώσης μέσω της συνεχούς ανεξάρτητης μάθησης.
Τον τρόπο ανάπτυξης μιας ερευνητικής εργασίας είτε ατομικά είτε ομαδικά (αναζήτηση της συναφούς βιβλιογραφίας, αξιολόγηση των δεδομένων και συγγραφή).